Category: 2016

Επί της εκλογής του Κου Donald Trump εγκύπτουν μελετηταί διαφόρων ακαδημαϊκών εξειδικεύσεων. Προέχουσα θέση καταλαμβάνουν οι κοινωνιολόγοι –δικαίως, διότι η κοινωνιολογική διάστασις του συμβάντος δεν είναι αμελητέα.

Η ιστορία δεν ακολουθεί γραμμική διαδρομή. Δεν εξελίσσεται με ένα σταθερό, ομοιόμορφο τρόπο. Δεν πορεύεται προς ένα προδιαγεγραμμένο στόχο είτε λέγεται πρόοδος ή οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχουν ακατάλυτοι ιστορικοί νόμοι. Μόνο αφελείς (παλαιο)μαρξιστές πιστεύουν θρησκευτικά σε κάτι τέτοιο, ότι (δήθεν) η ιστορία πορεύεται αμετάκλητα προς ένα τελικό στόχο

ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ στην Ευρώπη. Προφανώς, ο κριτικός και ευθέως αρνητικός τρόπος κατά τον οποίο σημαντικοί πολιτικοί προσλαμβάνουν τους θεσμούς που γνωρίζου­με στην ΕΕ απειλούν την συνέχεια ενός περιβάλλοντος που θα δημιουργεί ευημερία. Με άλλα λόγια, κάτι δεν πάει καλά με το πολιτικό μας σύστημα και την αίσθηση πραγματικότητας κυβερνώντων και κυβερνωμένων.

Η Αμερική ήταν πάντα μια βαθιά διαιρεμένη χώρα. Την περασμένη Τρίτη η μία από τις δύο Αμερικές εξέλεξε ίσως τον χειρότερο υποψήφιο που μπορούσε να βρει. Η άλλη Αμερική θρηνεί όχι μόνο μια μεγάλη ήττα, όχι μόνο τη χωρίς συνέχεια αποχώρηση ενός χαρισματικού Δημοκρατικού προέδρου, που ενσάρκωσε την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα, τη διαλλακτικότητα, την αξιοκρατία, την ενσυναίσθηση, την ευφυΐα, την παιδεία, τη διανοητική περιέργεια, την ευγένεια, και το κύρος του αξιώματος.

Kατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της συνακόλουθης κρίσης στην ευρωζώνη στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα έγινε ένας γόνιμος και χρήσιμος διάλογος με συμμετοχή ειδικών ή λιγότερο ειδικών (δεν υπήρξε Αμερικανός νομπελίστας οικονομίας που να μη θεωρήσει υποχρέωση του να εκφέρει τη βαρύνουσα γνώμη του) με θέμα την κρίση και το μέλλον της Ευρώπης.

Για τα αίτια και τις ενδεχόμενες συνέπειες της εκλογής Τραμπ έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα –και δεν χρειάζεται να επαναληφθούν. Τώρα πια, και με συναίσθηση ότι μόνο όταν δοθούν δείγματα γραφής θα μπορεί να αρχίσει να κρίνει κανείς, ένα μόνο έχει σημασία: ο κόσμος βρέθηκε μπροστά στο ανήκουστο και έχει χρέος να προσπαθήσει να μην οδηγηθεί στο ανήκεστο.

Mε τη Συνθήκη της Λωζάννης οριστικοποιήθηκε ο διαμελισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανατράπηκε το καθεστώς που προέβλεπε η Συνθήκη των Σεβρών και διασφαλίσθηκε η Μικρά Ασία ως έδαφος του εθνικού τουρκικού κράτους και «μητέρα πατρίδα».