Π.Κ. ΜΑΚΡΗ
Είναι προφανές, λαμβανομένων υπ’ όψιν των μεθόδων παιγνίου του, ότι ο Πρόεδρος Erdogan αισθάνεται, την στιγμή αυτή, ότι σειρά επιτακτικών σκοπιμοτήτων εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής επιβάλλουν να επιχειρήσει την κορύφωση των εντάσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Το διακύβευμα, κατ’ αρχάς, της επαναληπτικής δημοτικής εκλογής της Κωνσταντινουπόλεως ήταν βαρύ ως προς το μέλλον του νεοπαγούς αυταρχικού καθεστώτος της γείτονος και τίποτε, την φορά αυτή, δεν είχε αφεθεί στην τύχη. Συνεπώς, ήταν πρόδηλη η προεκλογική σκοπιμότητα εξάψεως πατριωτικού μένους των μαζών και εμπράκτων αποδείξεων τολμηράς και επιτυχούς διεκδικητικότητος και ετοιμότητος χρήσεως ενόπλου δυνάμεως. Η ταπεινωτική ήττα την οποία υπέστη τελικώς, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν μειώνει, μετεκλογικώς, αλλά, μάλλον, ενισχύει την σκοπιμότητα αυτή.
Συγχρόνως, η εμμονή επί της αγοράς του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος επιφανείας-αέρος S-400, όπως και υπό ευρυτέρα έννοια, επί της περιφερειακής στρατηγικής συνοδοιπορίας Αγκύρας-Μόσχας-Τεχεράνης έχει εξωθήσει την ένταση των Αμερικανο-Τουρκικών και των Τουρκο-Ατλαντικών σχέσεων εις πρωτοφανή όρια, ενώ, εντείνεται και πάλι η οξύτητα μεταξύ Αγκύρας και Βρυξελλών και –προσωπικώς–, μεταξύ Τούρκου και Γάλλου Προέδρου.
Λαμβανομένων, λοιπόν, υπ’ όψιν, όπως προανεφέρθη, των μεθόδων παιγνίου του Τούρκου Προέδρου, είναι σημαντική η πιθανότητα ότι θα εξακολουθήσει να επιχειρεί μείζονες εκφοβιστικές κινήσεις, αποδεχόμενος εκ προοιμίου υψηλούς κινδύνους, προς επίτευξη συνολικού εκβιασμού των ΗΠΑ της Β.Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ε.Ε. και διασφάλιση συνολικών παραχωρήσεών τους επί των διεκδικήσεών του. Εκτιμά, ίσως, ότι η κορυφουμένη έντασις εις τα Στενά του Ορμούζ περισπά την προσοχή της Αμερικανικής πλευράς και μειώνει την πιθανότητα αποφασιστικών αντιδράσεών της στην Ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Η επικείμενη ευκαιρία συναντήσεως του Προέδρου Trump κατά την διάρκεια της Συνόδου G20, του παρέχει πρόσθετη ελπίδα ασκήσεως κατευνασμού και πειθούς επί του Αμερικανού Προέδρου, ο οποίος ελκύεται από «ισχυρούς» τύπους ηγετών αυταρχικών καθεστώτων.
Ευτυχώς, από Κυπριακής πλευράς, η διπλωματική και διεθνής νομική προετοιμασία αντιμετωπίσεως του από μηνών ήδη διαφαινομένου, ενδεχομένου αποπείρας διατρήσεως της Κυπριακής υφαλοκρηπίδος, υπήρξε έγκαιρη και αρτία προς όλες τις κατευθύνσεις. Ιδιαιτέρως πρόσφορη υπήρξε η επιτυχής μεθόδευσις διεθνών ενταλμάτων συλλήψεως των ξένων τεχνικών των πληρωμάτων των Τουρκικών πλοίων ερεύνης και εξορύξεως. Αν η Άγκυρα επιλέξει να φθάσει εις τα άκρα η απομόνωσις και αυτοπαγίδευσίς της, μάλλον θα επιδεινωθούν.
Ήδη, η Ευρωπαϊκή απόφασις τυπικής διακοπής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όπως και η επί της Τελωνειακής Ενώσεως, ήταν πολυσήμαντη έστω και αν έχει, εκ πρώτης όψεως, κριθεί ηπία. Η υπόθεσις συνεχείας των κυρώσεων ενισχύεται –όπως και της αντιδράσεως των Αγορών. Δεν πρέπει να υποτιμάται η αποτελεσματικότητα της σειράς των «ηπίων» μέτρων, την λήψη των οποίων διασφαλίζουν a priori η θεσμική νομιμότητα της ΕΕ και η λειτουργία του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Όλα, όμως, πρέπει να αφεθούν να αντιμετωπισθούν εντός Ευρωπαϊκών πλαισίων, μεταξύ των ιδίων των εμπλεκομένων, οικονομικώς και συμβατικώς, κατά την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Κυπριακής υφαλοκρηπίδος, ισχυρών χωρών και εταιρειών και εννοείται, της καλώς προετοιμασμένης νομικώς –αυτό ας επαναληφθεί–, Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία και πρέπει να παραμείνει ο κύριος χειριστής.
Η Ελληνική πλευρά, αυτοδυνάμως, δεν είναι εις θέση να επιχειρήσει ο,τιδήποτε προς υποστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η συνδρομή της θα είναι παραγωγική μόνον εντός αυστηρώς ωριζομένων Ευρωπαϊκών και Ατλαντικών πλαισίων, μεταξύ των εταίρων και συμμάχων της, χωρίς να επιδιώκει θέση πρωταγωνιστού.
Δύναται, ατυχώς, δια διαφόρων τρόπων –φρασεολογίας, κινήσεως δυνάμεων, κλαγγής της σπάθης κ.ά. παρεμφερή–, να συμβάλει στην επιτυχία του Τουρκικού παιγνίου κορυφώσεως των εντάσεων και να καταλήξει να επιμερισθεί ευθύνες «ατυχημάτων» και «θερμών επεισοδίων». Θα είναι ανόητη αν αφεθεί να παρασυρθεί μέχρις εκεί.
Ατυχώς και πάλι, στην Ελληνική πρωτεύουσα, όπως και στην Άγκυρα, θα εξακολουθήσει κατά την διάρκεια των λίγων μεν ακόμη, αλλά κρισίμων ημερών μέχρι την διεξαγωγή των Ελληνικών εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου, την εξωτερική πολιτική της χώρας να ασκεί Κυβέρνησις όχι ακριβώς, ομοειδής του Τουρκικού καθεστώτος, αλλά εχομένη και αυτή καθεστωτικής υφής και μεθοδολογίας, αποφασισμένη, όπως έχει ήδη φανεί, να αγωνισθεί μέχρις εσχάτων, δι’ ονύχων και οδόντων και έναντι κάθε τιμήματος να μην εκπέσει της εξουσίας. Ίσως να εκτιμήσει ότι η κορύφωσις των εντάσεων μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας κατά την διάρκεια των τελευταίων ημερών πριν την διεξαγωγή των εκλογών είναι απολύτως ευκταία, διότι η πολεμική απειλή επιφέρει –κατά στερεότυπη συμβατική θεώρηση–, έμφοβη συσπείρωση πέριξ της εκάστοτε κυβερνήσεως.
Διάφοροι θεατρινισμοί, όπως ή έκτακτη σύγκλησις του ΚΥΣΕΑ της 16ης τρχ. –χωρίς, όμως, οποιαδήποτε ενημέρωση των λοιπών πολιτικών δυνάμεων–, μόνον υπό την οπτική αυτή πρέπει να θεωρηθούν. Ευτυχώς δεν έχουν συνεχισθεί και ελπίζει κανείς ότι δεν θα επαναληφθούν, διότι τότε θα προκύψει de facto, έστω και μη προμελετημένη, συμπαιγνία μεταξύ των δύο ιδιορρύθμων –κατ’ ευφημισμόν–, κυβερνητικών σχημάτων, της Αγκύρας και των Αθηνών.
Αν, πριν την διεξαγωγή των Ελληνικών εκλογών, ή και αμέσως μετά, επιχειρηθεί Τουρκική ενέργεια προς την κατεύθυνση της Ρόδου ή του Καστελλορίζου, όλοι οφείλουν να επιδείξουν μεγίστη υπευθυνότητα και ψυχραιμία. Άλλως, η συμβολή στην επιτυχία των παιγνίων του Κου Erdogan, θα είναι σημαντική, πλήρως ενσυνείδητη και ίσως μοιραία…
Π.Κ.Μ.
