Στο Ιράν συντελούνται αλλαγές που η αμερικανική κυβέρνηση προτιμάει να αγνοεί. Ο μετριοπαθής Πρόεδρος Χασάν Ρουχανί κατάφερε να επανεκλεγεί για δεύτερη θητεία με μεγαλύτερη από την πρώτη διαφορά έναντι των συντηρητικών του αντιπάλων. Σύμφωνα με δήλωση στους οπαδούς του ο Ρουχανί υπόσχεται ότι θα διασπάσει τον κλοιό των συντηρητικών και θα απελευθερώσει το σύστημα. Εχθρός της επαγγελίας αυτής είναι ο υπέρτατος θρησκευτικός ηγέτης, Αλή Χαμενεΐ, ο οποίος όμως διανύει το εβδομικοστό έβδομο έτος της ζωής του. Το ζήτημα της διαδοχής του αποτελεί αντικείμενο πολλών συζητήσεων σε μια χώρα που έχει κουραστεί από την καταπίεση των θρησκευομένων. Οι μεταρρυθμιστές υποστηρίζουν ότι οι εξουσίες του υπέρτατου ηγέτη θα πρέπει να εξομοιωθούν με εκείνες ενός συνταγματικού μονάρχη ώστε να εκλέγεται όπως ο Πρόεδρος με καθολική ψηφοφορία και όχι από σύνοδο του ιερατείου.
Παράλληλα στο Ιράν αναδύεται ένας κοσμικός πατριωτισμός με αναφορές στην μακραίωνη περσική ιστορία, πριν το Ισλάμ κατακτήσει τη χώρα.
Η Αμερική του Ντόναλντ Τράμπ άγεται και φέρεται περισσότερο από εκείνη του Ομπάμα από το φιλοϊσραηλινό λόμπυ. Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Αίγυπτος, αποτελούν τον άτυπο άξονα κατά της σιϊτικής επιρροής στον περσικό κόλπο, το Ιράκ και την Συρία.
Η πρόσφατη νίκη των ιρακινών, με την αμέριστη βοήθεια του Ιράν, κατά των δυνάμεων κατοχής της Μοσούλης από τους μαχητές του χαλιφάτου, και η προέλαση των Κούρδων στην Συριακή Ράκα, καταδεικνύει την ήττα των Σαλαφιστών-Σούνι στην αναμέτρηση τους με τους Σία. Η Σαουδική Αραβία που έπαιξε τον χειρότερο ρόλο στην αναμέτρηση αυτή, ευθύνεται για την τερατογονία του ISIS και για την χρηματοδότηση των εγκληματικών του δραστηριοτήτων. Οι ηγέτες των Σαουδαβάρων κατάφεραν το ακατόρθωτο. Να κρύψουν την ενοχή τους και να φέρουν στη χώρα τους τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ως τιμητή της ιρανικής τρομοκρατίας και υμνητή του πιό φανατικού καθεστώτος της Μέσης Ανατολής. Αντίθετα από τον προκάτοχό του ο οποίος διαπραγματεύτηκε με τον Ρουχανί την απομάκρυνση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, έναντι της σταδιακής κατάργησης τους αμερικανικού εμπάργκο, ο Τράμπ κοινοποιεί σε κάθε ευκαιρία την αντίθεσή του προς τη συμφωνία και ειρωνεύεται τον Ομπάμα ότι δήθεν έδωσε περισσότερα από ότι πήρε. Η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ απλώς απελευθέρωσαν δεσμευμένους ιρανικούς λογαριασμούς αποδίδοντας στην κυβέρνηση του Ιράν αυτό που νόμιμα της ανήκει. Όμως ο Πρόεδρος της υπερδύναμης, διακρίνεται για τις ανακρίβειες που κάθε τόσο εκστομίζει. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο υπουργός εξωτερικών του, Ρεξ Τίλλερσον, παραδέχεται ότι οι Ιρανοί τηρούν το δικό τους μέρος της συμφωνίας.
Ο επανεκλεγείς Πρόεδρος του Ιράν παρέλαβε κατά την πρώτη του θητεία μια χώρα σε κρίση. Η προβληματική κυβέρνηση Αχμεντινετζάντ άφησε την οικονομία σε κακή κατάσταση, με πληθωρισμό πάνω από 40% και σοβαρή πτώση της αξίας του νομίσματος. Η Αμερικανο-ιρανική συμφωνία του 2015 επέτρεψε μεν την ελευθερη διακίνηση του ιρανικού πετρελαίου όμως η πτώση της τιμής του επιβάρυνε και πάλι την οικονομία. Η πτώση αποθάρρυνε τις ξένες επενδύσεις ώστε να μην αποφέρει στην πράξη αποτελέσματα η άρση του εμπάργκο στο πετρέλαιο.
Οι συνεχιζόμενες απειλές Τράμπ κατέστησαν τους φυσικούς συμμάχους των ΗΠΑ από τις τάξεις των Ιρανών μεταρρυθμιστών, αντίπαλους τόσο της Επαναστατικής Φρουράς όσο και της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης.
Ποιές θα είναι όμως οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μετά την ολοκλήρωση της ήττας του ISIS; Θα εξακολουθήσει η εξαγωγή τρομοκρατίας στη Δύση από τους ηττημένους; Θα συνεχίσει το Ιράν να εξυπηρετεί δυτικά συμφέροντα στην περιοχή; Θα εξακολουθήσει ο Τράμπ να προκαλεί την κυβέρνηση του Ιράν;
Το τέλος του πολέμου κατά του Χαλιφάτου βρίσκει τους Ιρανούς και τους συμμάχους τους ενισχυμένους στα πεδία. Ο Άσσαντ αποκτά παράταση ζωής έστω και σε πιο περιορισμένη επικράτεια. Καθώς η Τουρκία αναλαμβάνει σταδιακά το έργο της αρχηγίας των Σούνι, φροντίζει να εξασφαλίσει τη στρατιωτική της παρουσία στο Κατάρ προκαλώντας έτσι τη Σαουδική Αραβία μέσα στον δικό της βιότοπο. Στην προσπάθεια της αυτή, η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα βρεί απέναντι της το Ιράν με ενισχυμένο ρόλο στο Ιράκ και τη Συρία. Όταν η ανορθογραφία Τράμπ, περιοριστεί ή λείψει, οι Αμερικάνοι θα αντιληφθούν αυτό που ο Ομπάμα και ο Υπουργός Εξωτερικών είχαν νωρίτερα κατανοήσει: ότι ένα πιο συνεργάσιμο Ιράν θα αποτελέσει αντιπερισπασμό στα παιχνίδια των Σαλαφιστών και στις αρχηγικές φιλοδοξίες της Τουρκίας. Η Σαουδική Αραβία θα εξακολουθήσει να ενισχύει τους ακραίους των Σούνι ως τρόπο εξαγοράς των οργισμένων Σαουδαράβων κατά των πριγκίπων του καθεστώτος.
Όσο όμως η σημασία του πετρελαίου υποβαθμίζεται και οι ΗΠΑ αποκτούν αυτάρκεια, η σύγχυση που προκαλεί ο Τράμπ στην αραβική χερσόνησο θα μειώνεται.
