Ο Βασίλης Βασιλικός λαμβάνει το 1971 στο Παρίσι, όπου βρισκόταν αυτοεξόριστος από το 1967, έναν συστημένο φάκελο από τον πατέρα του Νίκο: «Ήταν το ημερολόγιο που σε λίγο θα διαβάσεις, αναγνώστη. Ο πατέρας μου, θυμόμουν, είχε αναφερθεί κάνα δυο φορές σε αυτό. Ότι είχε κρατήσει ημερολόγιο από τη Μικρασιατική Εκστρατεία…

Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους τις οποίες λυμαίνονταν;

Για τον οξυδερκή καθηγητή Snyder, το 2010 είναι μια χρονιά αναστοχασμού και προβληματισμού: Η ανθρωπότητα έχει ήδη διανύσει τα πρώτα δέκα έτη του 21ου αιώνα, έχουν περάσει είκοσι χρόνια από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη…

Είναι πράγματι η δημοκρατία, στη σημερινή της μορφή, το καλύτερο πολίτευμα; Πράγματι διασφαλίζει την ισόρροπη συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές διαδικασίες, την ορθολογική διακυβέρνηση, τη λήψη δίκαιων και ορθών αποφάσεων; Ή μήπως, αντιθέτως, ενισχύει την κυριαρχία της άγνοιας και του ανορθολογισμού;

Στο βιβλίο με τον τίτλο: «Μεταρρυθμίσεων Ανάβασις. Ευρωπαίοι εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως;», που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Παπαζήση, ο Κωστής Χατζηδάκης, καταθέτει τη δική μου ματιά στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας από τότε που ασχολήθηκε με την ενεργό πολιτική. Όχι περιγραφικά, ούτε και συνολικά.