Η ημερολογιακή σχεδόν καταγραφή της βασανιστικής, μακρόχρονης και μοιραίας διαδικασίας κατάρρευσης της σοβιετικής αυτοκρατορίας, μέσα από τα μάτια ενός εκ των σημαντικότερων πρωταγωνιστών της δύσκολης δεκαετίας 1991-2000. Το βιβλίο του Γιεγκόρ Γκαϊντάρ είναι μια μαρτυρία…

Ο τίτλος του άρθρου δεν είναι δικός μου, αλλά ανήκει στον αγαπητό φίλο Τάκη Χατζηδημητρίου που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες το νέο του βιβλίο με αυτό τον τίτλο. Είχα την τιμή να μου εμπιστευθεί να διαβάσω το κείμενο πριν από την έκδοση του, ζητώντας μου να του διατυπώσω τις απόψεις μου. Πρέπει να πω ότι, με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή.

Το βιβλίο αυτό ρίχνει µια διεισδυτική µατιά στην «παράδοση» και στον «λαϊκό πολιτισµό», προκειµένου να εννοιολογήσει τους όρους αυτούς στo πλαίσιo του επιστηµονικού λόγου για τη νεωτερικότητα και τον µοντερνισµό. Το πρώτο τµήµα του βιβλίου είναι αφιερωµένο στη συζήτηση των εννοιών του «νεωτερικού»…

Το βιβλίο αυτό κατά κύριο λόγο ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσµο των αντιλήψεων και των συναισθηµάτων των Ελλήνων και Ελληνίδων της Κωνσταντινούπολης. Διηγείται και βάζει τα πρόσωπά του να διηγηθούν τον ρόλο που παίζει το γεγονός ότι ζουν ή έζησαν στην Πόλη, αλλά και τον ρόλο της ίδιας της Πόλης στο χτίσιµο της ταυτότητάς τους.

Με ποια κριτήρια ορίζουμε τους πολιτικούς θεσμούς; Τι είδους σχέσεις αναπτύσσονται ανάμεσα στους θεσμούς αυτούς και στους δρώντες που εμπλέκονται στις πολιτικές διαδικασίες; Πώς δημιουργούνται, εξελίσσονται και μεταβάλλονται οι πολιτικοί θεσμοί και πώς επηρεάζουν το περιεχόμενο και τις εκβάσεις της πολιτικής;